"Happy families are all alike; every unhappy family is unhappy in its own way." 

-Leo Tolstoy, Anna Karenina 

Self Deception

Bir şey var mesela hayatında. Gözden kaçması imkansız bir şey. Bir mesele, veya bir insan. Belki de bunlardan birinin yokluğu. Belirgin, açık, net bir şekilde mevcut. Gel gelelim, sen tıpkı güneşe bakmaktan kaçındığın gibi, ona da bakmaktan kaçınıyorsun. Tıpkı güneşe bakmadığın halde onu gördüğün gibi, bunu da görüyorsun.

Tüm soruların cevabı olan evrensel çözümden başka hiçbir çözümün yok: İnsan o anki, o günkü ihtiyaçlarına göre yaşamalı; yani unutmalı kendini.

Bir zamanlar çizdiğimiz tüm güneşlerin gülen yüzleri vardı. 

Hands Are Tied

Elinden bir şey gelmemesinin acısını iniş takımları olmayan melekler bilir. Bir arabanın farlarına kilitlenip kalmış sincaplar bilir. Suyun dibine ağır ağır çöken taşlar bilir. Matkapla göğsünün ortasına açılmış bir pencere düşün. Perdeyi aralayıp kendi yarandan bakıyorsun dünyaya. Eskisi gibi acımıyor ve de asıl bu acıtıyor.

Kendime kızıyorum en çok. Hiddetimin çabuk soğumasından, öfkemi yutkunuvermemden, şen anıları hatırlayıvermemden yoruldum. Her bahar uçurtma uçuran kız olarak kalmaktan bitkin düştüm. Ömür boyu kızgın kalabileyim; unutamayayım istiyorum. Bu kadar iyimser olmak kıymetli addedilmesin istiyorum. Bana "Siktiret", "Boşver", "Salla" denmesin istiyorum. Siktiredemiyorum, boşveremiyorum, sallayamıyorum ben. En çok onlara kızıyorum.

"..and you wake up in the morning and you're head feels twice the size."

- Son 31 gün içinde toplam 53 saat uyumuş olmamın anısına -

Give Me Some Sunshine

- Son 19 gün içinde toplam 30 saat uyumuş olmamın anısına -

The Color of the Wheat Fields

"If you love a flower that lives on a star, it is sweet to look at the sky at night. All the stars are a-bloom with flowers..." — Antoine de Saint-Exupéry

Sonnet 116

"Let me not to the marriage of true minds
Admit impediments. Love is not love
Which alters when it alteration finds,
Or bends with the remover to remove.
Oh no! It is an ever fixed mark
That looks on tempests and is never shaken.
It is the star to every wandering bark,
Whose worth's unknown, although his height be taken.
Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks
Within his bending sickle's compass come.
Love alters not with his brief hours and weeks,
But bears it out even to the edge of doom.
If this be error and upon me proved,
I never writ, nor no man ever loved."


W.Shakespeare